Μακριά μου να μείνεις

2 Comments
deviantart.com

Ήταν εκείνο το βράδυ,
το απαγορευμένο βράδυ που σε είδα...
Ήθελα να σε χορτάσω αλλά ήξερα ότι δεν έπρεπε γιατί πλέον δεν ήσουν δικός μου αλλά ανήκες αλλού...

Σε κοιτούσα κλεφτά και ένιωθα τύψεις να με κυριεύουν. Σκέφτηκα όμως, γιατί να νιώθω εγώ τύψεις; ΕΣΥ ήσουν αυτός που δεν έκανες τίποτα για εμάς!
Μ' άφησες σαν να είμαι ένα τίποτα για σένα, ενώ εγώ ήθελα μόνο μια μικρή ανάσα, μια μικρή αναπνοή.

Με κοίταξες! Ένιωσα έναν ηλεκτρισμό. Κόλλησες στα μάτια μου και εγώ γελούσα απ' έξω μου, μα από μέσα μου πέθαινα... Καθώς με κοιτούσες έβλεπα πως κάτι με δένει και ας έχει τελειώσει καιρό τώρα, το ένιωθα. Μην απορείς τι είναι αυτό το κάτι. Είναι η οικειότητα μάτια μου, αυτή η απίστευτη οικειότητα που δεν την αποκτάς με κανέναν άλλον, παρά μόνο με έναν!

Μου τα πήρες όλα και δεν άφησες τίποτα. Και τώρα έχεις το θράσος να με κοιτάς! Τι κοιτάς; Τον αλλαγμένο μου εαυτό; Μήπως σου λείπω; Πάλι βλακείες σκέφτομαι. Είσαι αλλού, πάντα ήσουν!

Ίσως ήρθε και η δικιά μου ώρα να πάω αλλού, να φύγω μακριά σου! Να προσπαθήσω να φύγω με ότι μου έχει απομείνει!

Δεν θέλω να σε ξαναδώ. Μου λείπεις...


You may also like

2 σχόλια:

  1. Δυστυχώς, κάτι που ξεχνάμε όταν είμαστε ερωτευμένοι-ες, είναι πως, όση οικειότητα, όσο στενή σύνδεση και να νιώθουμε εμείς για ένα άτομο, αυτό σε καμία περίπτωση δεν εγγυάται πως και για το άτομο αυτό είμαστε εμείς το ίδιο σημαντικοί.
    Το καλό είναι πως, αν κανείς ξεπεράσει τις κόκκινες γραμμές μας, αν φερθεί τόσο απερίσκεπτα ώστε να το νιώσουμε πως δε μας υπολογίζει το ίδιο, η αξιοπρέπεια και ο εγωισμός μας αναλαμβάνουν να μας προστατέψουν από το να του δώσουμε άλλες ευκαιρίες και μας βοηθούν να απομακρυνθούμε. Γιατί τότε είμαστε ταυτόχρονα ίδιοι με πριν και διαφορετικοί, σε διαδικασία αλλαγής. Κάτι είναι κι αυτό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πολύ μ' αρέσει όταν με τα άρθρα μου σας βάζω σε σκέψεις, και με γράφετε τέτοια πράγματα κάθε φορά :)

      Διαγραφή