Trinity College, Bristol

Η πρώτη αγάπη είναι μοναδική;

Πολλά άρθρα, πολλές αναφορές, πολλοί στίχοι έχουν γραφτεί για την πρώτη αγάπη. 
Μα καθένας την νιώθει διαφορετικά.
Δεν είναι πάντα το πρώτο φιλί, δεν είναι πάντα ο πρώτος έρωτας, δεν είναι πάντα η πρώτη σχέση. Ούτε είναι πάντα και παντοτινή.

Σίγουρα είναι αυτή η αγάπη που δίνεις όλο σου το είναι, πιστεύεις στην αιωνιότητα της και δεν κρατάς καμία πισινή. Γιατί δεν έχεις ξανά πληγωθεί ποτέ. Και ούτε σκέφτεσαι ότι θα πληγωθείς γιατί αγαπάς. 
Αγαπάς με όλο σου το είναι. Και ζεις στο δικό σου συννεφάκι. Που ακόμα και αν σκάσει και φας τα μούτρα σου δεν θα αλλάξει κάτι. 

Γιατί ήταν είναι και θα είναι η πρώτη σου αγάπη.

Δεν θα ξεχάσεις το πρώτο χτυποκάρδι που ένιωσες μαζί του/της. Δεν θα ξεχάσεις το πρώτο φιλί που λαχταρούσες να δώσεις με τόση ανυπομονησία. Δεν θα ξεχάσεις τη πρώτη αγκαλιά που ένιωσες ότι είσαι ασφαλής από αγάπη. Δεν θα ξεχάσεις τη πρώτη επιθυμία να εξερευνήσεις το σώμα του άλλου γραμμή προς γραμμή. Δεν θα ξεχάσεις το πρώτο πάθος μαζί του/ της. 
Μα δεν θα ξεχάσεις ούτε τον πρώτο τσακωμό. Ναι αυτόν που πίστευες ότι δεν θα συμβεί ποτέ. Ούτε το πρώτο κλάμα που έριξες για αυτήν την αγάπη. 

Αυτή η αγάπη ήταν αγνή.
Αν παρέμεινε στη ζωή σου άνθισε την όσο μπορείς. Αν έφυγε, μην την αμαυρώσεις. Ούτε όμως να την θεοποιήσεις. 
Θυμήσου πως κάποτε κάποιος ήταν για σένα η πρώτη σου αγάπη και αυτός/η αντίστοιχα. Σου έδωσε όλα τα εφόδια για να πράξεις σωστά στη ζωή σου. Να αγαπήσεις έτσι όπως έμαθες. 

Εγωιστικό αυτό ε; Και όμως η αγάπη πρέπει να νικά τον εγωισμό. 

Η πρώτη μου αγάπη με γέμισε πληγές, πληγές που έκλεισα με τη δικιά μου δύναμη. Και έτσι τώρα αγάπησα αυτή την αγάπη και ας μην ήταν τόσο αγνή όσο νόμιζα. 

Ήταν η πρώτη και αυτό μου αρκεί.