Όταν βρω το θάρρος

4 Comments
armands photo
Και αν κάτι ξέρω, είναι πως ενώ μπορώ να είμαι ο εαυτός μου δίπλα σου.. φοβάμαι να σου μιλήσω.
Φοβάμαι να σου πω πράγματα που νιώθω, όχι ερωτικά, απλώς να σε ρωτήσω διάφορα πράγματα για εμάς ακόμα και αν πέρασε καιρός.
Είναι λες και φοβάμαι μην σε ενοχλήσει κάτι και σε χάσω.
Όχι δεν φοβάμαι μην σε χάσω ερωτικά, σε έχω χάσει με αυτό τον τρόπο χρόνια τώρα.
Φοβάμαι μην σε χάσω "φιλικά" ή να το θέσω καλύτερα ανθρώπινα.

Είναι υπέροχο που σε θεωρώ άνθρωπό μου και εσύ δικό σου.
Αυτό που ότι και αν συμβεί θα είμαστε ο ένας δίπλα στον άλλον.
Δεν ξέρω αν όλο αυτό είναι ένα δικό μας χαζό δημιούργημα γιατί δεν νιώσαμε τίποτα ή νιώσαμε πάρα πολλά.

Όμως σε παρακαλώ δώσε μου το θάρρος μια μέρα να σου πω όλα αυτά που θέλω να σου πω.
ΌΧΙ δεν θέλω να σου αλλάξω γνώμη για κάτι, απλώς θέλω να τα βγάλω από μέσα μου.
Δεν είναι ότι δεν σ' αγαπάω απλά δεν θέλω να είμαι μαζί σου.
Δεν θέλω να καταστραφεί η ομορφιά που είχαμε, ούτε να κάνω θρύψαλα το ραγισμένο γυαλί που αφήσαμε. Το προσέχω να μείνει ως έχει. Γιατί στον κόσμο αυτό που ζούμε το γυαλί δεν ξανά κολλάει. Και ποιος ο λόγος να έχεις αίματα, όταν μπορείς να έχεις μόνο γρατζουνιές;

Στη τελική έχουμε αλλάξει, δεν κοιταζόμαστε πια στα μάτια και το ξέρεις.



You may also like

4 σχόλια:

  1. Αν όντως σου βγάζει κάτι τέτοιο ίσως να κάνεις μια προσπάθεια να πάρεις το θάρρος από μόνη σου κι όπου βγάλει μωρέ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χριστινα μου τα άρθρα που γράφω δεν αποτελούν επιθυμίες μου απλα μαρεσουν και τα γράφω! Λίγα ειναι αυτα που τα εχω γράψει για κάποιον/α :)

      Διαγραφή
  2. Πολύ ωραίο κείμενο, καλογραμμένο και μεστό!Θα χαρώ να διαβάσω κι άλλα τέτοια κείμενα από σένα, Σταυρούλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ πολυ!! σίγουρα υπάρχουν και καινούργια σε αναμονή :)

      Διαγραφή