Το ταξίδι μου

0 Comments
Unknown
Με ταξιδεύεις ακόμα.

Πάντα με ταξίδευες, σε όμορφα μέρη αγάπης. Αφηνόμουν στα χέρια σου και πήγαινα όπου ήθελες εσύ. Σε εμπιστευόμουν. Σε ποθούσα. Σε αναζητούσα. Σε λαχταρούσα. Διψούσα για ένα σου φιλί. Το ίδιο και εσύ.

Ή τουλάχιστον έτσι πίστευα. Έτσι πίστευα, ώσπου αντίκρισα το παγωμένο σου το βλέμμα. Ώσπου είδα ότι δεν έχεις ψυχή. Ώσπου είδα ότι δεν έχεις τίποτα.

Γιατί μου το' κανες αυτό; Γιατί μ' άφησες να νιώσω πώς το ταξίδι μαζί σου ήταν ταξίδι ζωής; Με άφησες να σε ερωτευτώ, να σε αγαπήσω, να παίρνω ανάσα από την ανάσα σου και τώρα μου την παίρνεις σιγά-σιγά και με σκοτώνεις.

Σ' αρέσει όμως να με βλέπεις έτσι. Να πονάω. Να υποφέρω. Το ξέρω και το ξέρεις.

Τουλάχιστον πήρες αυτό που ήθελες ή μήπως θες να έρθεις να πάρεις ότι έχει απομείνει;
Γιατί ακόμα ταξιδεύω. Ή μάλλον ακόμα με ταξιδεύεις, σε έναν δρόμο θανάτου δίχως τελειωμό, αφήνοντάς εσένα κυβερνήτη του ταξιδιού μου.

Αλλά εσένα δεν σε ενδιαφέρει. Ο εγωισμός σου σε έχει φάει. Μην φοβάσαι όμως, θα το τελειώσω αυτό το ταξίδι, θα σβήσω ότι με δένει μαζί σου, και θα δώσω ένα τέλος στον πρωταγωνιστικό σου ρόλο. Κανένα happy end όμως. Το happy end θα είναι μόνο για μένα.

Έτσι, το ταξίδι θα γίνει δικό μου, και εσύ θα έχεις γίνει παρελθόν! Θα αδειάσω τη βαλίτσα μου, με ό,τι υπάρχει από εσένα, έτσι όπως άδειαζες εμένα κάθε φορά. Και έτσι δεν θα σε νοσταλγήσω άλλο, γιατί θα έχω μια βαλίτσα ελαφριά, καθαρή και έτοιμη για καινούργια ταξίδια.

Ταξίδια δίχως γυρισμό στο τίποτά σου.


You may also like

Δεν υπάρχουν σχόλια: