Μία ανάμνηση μαζί σου

0 Comments
retroaffect.wordpress.com

Ξαπλώσαμε να κοιμηθούμε. Ήταν μεσημέρι. Καλοκαίρι. Είχες ξυπνήσει νωρίτερα από εμένα. Άνοιξα τα μάτια μου και σε είδα να με κοιτάς σιωπηλός. Η φάτσα σου ήταν γαλήνια και έντρομη ταυτόχρονα.

Είχες το βλέμμα που έλεγε "είσαι δικιά μου και δεν το πιστεύω ούτε και εγώ ο ίδιος". Ένιωσα υπέροχα και ας ήμουν μαζί σου μόνο λίγες μέρες, εξάλλου σε είχα μέσα στην καρδιά μου πολύ νωρίτερα.

Δεν μίλησα, απλά σε κοιτούσα και εγώ. Ένιωθα ότι ζω ένα όνειρο και ας είχα τα μάτια μου ανοιχτά. Είναι ωραία τελικά να κοιμάσαι μαζί με τον άνθρωπο που αγαπάς, και δεν εννοώ σαρκικά. Δεν ξέρω αν είναι όμορφη η στιγμή του πρίν ή του μετά. Αυτή η λάχτάρα που έχεις να κοιμηθείς δίπλα του/ης γιατί ξέρεις πως όλα πάνε καλά, ή η χαρά που θα ξυπνήσεις και θα είναι εκεί ο άνθρωπός σου να τον κοιτάς ή να σε κοιτάει.

Να ξέρεις πως ήταν ότι πιο όμορφο είχα ζήσει μαζί σου και ας μην στο είπα ποτέ. Και ας μην αγγιζόμασταν. Μόνο το ότι είχα το βλέμμα σου αυτό να με κοιτάει και να μου λέει τα πάντα μου αρκούσε. Γιατί ξέρω πως αυτό το βλέμμα δεν θα ξανα υπάρξει ποτέ, παρά σε κάθε πρώτη μας στιγμή.


You may also like

Δεν υπάρχουν σχόλια: